Kategori: C# Kategorisi

Redis NoSQL memory cached veritabanı sistemlerinden biridir.
Redis ilk başlarda Linux için yazılmış bir memory cached sistemi olsada Windows işletim sistelerini destekleyecek şekilde güncellenmiştir.

Avantajları

• Senkron çalıştığı için son derece hızlıdır.
• Birçok veri türünü destekler.
• Veriyi hem RAM üzerine hem de ayarladığınız konfigürasyona göre disk üzerine kaydedebilir.
• Disk üzerine kayıt yaptığı için restart sonrasında aynı verilerle çalışmaya devam eder.
• Son derece aktif bir kullanıcı kitlesine sahiptir.
• Sharding, cluster, sentinel,replication gibi birçok enterprise özelliklere sahiptir

Dezavantajları

• Veri boyutunuza göre RAM’e ihtiyacınız olur.
• Komplex sorgular için sorgu yapacaksanız, Redis yapısını düzgün kurgulamalısınız.
• Bir transaction hata alırsa geri dönüşü yoktur.

Redis Kurulumunu bu linkten indirebilirsiniz.
redis-server.exe tıklayıp kurulumu yapın. aşağıdaki ekran geldiği zaman kurulum tamamlanmıştır.

Evet şimdi redis-cli.exe çalıştırıp test edelim.

Projemize Redis ve Newtonsoft’u ekleyelim.

<PackageReference Include="Microsoft.Extensions.Caching.Redis" Version="2.2.0" />
<PackageReference Include="Newtonsoft.Json" Version="12.0.2" />

Startup.cs

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddDistributedRedisCache(option =>
    {
        option.Configuration = "localhost:6379";
    });
}

Values.Controller.cs Return String

[HttpGet]
public async Task<string> Get()
{
    const string cacheKey = "datetimeCacheKey";

    var cachedItem = await _distributedCache.GetStringAsync(cacheKey);
    if (!string.IsNullOrEmpty(cachedItem))
    {
        return cachedItem;
    }
    else
    {
        string str = DateTime.Now.ToString();
        await _distributedCache.SetStringAsync(cacheKey, str);
        return str;
    }
}

Values.Controller.cs Return Object

[HttpGet]
public async Task <string> Get()
{
    const string cacheKey = "objectCacheKey";
    var cachedItem = await _distributedCache.GetStringAsync(cacheKey);
    if (!string.IsNullOrEmpty(cachedItem))
    {
        return cachedItem;
    }
    else
    {
        List<UserModel> userModel = new List<UserModel>();
        var model = new UserModel()
        {
            Id = 1,
            Email = "murat.gozcu@flo.com.tr",
            Name = "Murat GÖZCÜ"
        };
        userModel.Add(model);
        var jsonData = JsonConvert.SerializeObject(model);
        await _distributedCache.SetStringAsync(cacheKey, jsonData);
        return jsonData;
    }
}

Örnek projeyi buradan indirebilirsiniz.

JWT (JSON Web Tokens). WebApi ile mobil, IOT veya single page web projelerinde kullanıcı doğrulama, kullanıcı tanıma, veri bütünlüğünü ve bilgi güvenliğini koruma gibi noktalarda kullanılmakta.

Neden JWT ?

• JSON kullanması
• URL üzerinde taşınabilmesi
• Web çerezleri kullanma zorunluluğu olmaması
• CSRF ataklarına karşı daha kapalı olması
• Hızlı doğrulama yapılabilmesi
• Kolay ölçeklenebilir olması
• Web uygulamaları açısından HTTP session gerekmemesi, stateless kullanıma uygun olması
• Veri bütünlüğünü sağlaması

JWT Neden Güvenli ?

• JWT, Base64 olarak şifrelenir
• HASH256 kripto algoritması kullanılır
• 3 Bölümden Oluşur

Header: bölümünde; hangi token türünün ve şifreleme algoritmasının kullanıldığı bilgisi yer alır.

Payload; uygulama bazlı bilgilerin yer aldığı(claim,userId vs.) yani uygulamaya özel bölümdür.

Signature ise adından da anlaşıldığı gibi server tarafından üretilen signature’ın bulunduğu bölümdür.

JWT (Json web token) projesi oluşturalım

 dotnet new webapi -o JwtExample 

console ekranına code . yazarak projeyi açalım

Startup.cs Ayarları

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddAuthentication(JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme)
    .AddJwtBearer(jwtBearerOptions =>
    {
        jwtBearerOptions.TokenValidationParameters = new TokenValidationParameters()
        {
            ValidateActor = true,
            ValidateAudience = true,
            ValidateLifetime = true,
            ValidateIssuerSigningKey = true,
            ValidIssuer = Configuration["Issuer"],
            ValidAudience = Configuration["Audience"],
            IssuerSigningKey = new SymmetricSecurityKey(Encoding.UTF8.GetBytes(Configuration["SigningKey"]))
        };
    });
    services.AddMvc();
}



public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
    if (env.IsDevelopment())
    {
        app.UseDeveloperExceptionPage();
    }
    app.UseAuthentication();
    app.UseMvc();
}

TokenController.cs

[AllowAnonymous]
[HttpPost]
[Route("token")]
public IActionResult Post([FromBody]LoginRequest request)
{
    if (ModelState.IsValid)
    {
        var user = _userService.Get(request.UserName, request.Password); 
        if (user == null)
        {
            return Unauthorized();
        }
 
        var claims = new[]
        {
            new Claim(JwtRegisteredClaimNames.Sub, request.Username),
            new Claim(JwtRegisteredClaimNames.Jti, Guid.NewGuid().ToString())
        };
 
        var token = new JwtSecurityToken
        (
            issuer: _configuration["Issuer"], //appsettings.json içerisinde bulunan issuer değeri
            audience: _configuration["Audience"],//appsettings.json içerisinde bulunan audince değeri
            claims: claims,
            expires: DateTime.UtcNow.AddDays(30), // 30 gün geçerli olacak
            notBefore: DateTime.UtcNow,
            signingCredentials: new SigningCredentials(new SymmetricSecurityKey(Encoding.UTF8.GetBytes(_configuration["SigningKey"])),//appsettings.json içerisinde bulunan signingkey değeri
                    SecurityAlgorithms.HmacSha256)
        );
        return Ok(new { token = new JwtSecurityTokenHandler().WriteToken(token) });
    }
    return BadRequest();
}
 
public class LoginRequest
{
    public string UserName {get;set;}
    public string Password {get;set;}
}

ValueContoller.cs

[Authorize]
[Route("api/[controller]")] 
public class ValuesController : Controller
{
    [HttpGet]
    public IEnumerable<string> Get()
    {
        return new string[] { "value1", "value2" };
    }
}

Bir önceki bölümde projenin katmanlarını oluşturduk İncelemek için tıklayınız.
2. Bölümde konumuz mapping ve DBContext konfigrasyonu. Fluent Api ‘den de faydalanacağız bu kısımda.
Core katmanına öncelikle EntityConfigratonMapper.cs adında class oluşturalım.

namespace MuratGOZCU.Core
{
    public abstract partial class EntityConfigratonMapper<T> : IEntityTypeConfiguration<T> where T : class
    {
        public abstract void Configure(EntityTypeBuilder<T> builder);
    }
}

Neden Fluent Desing Pattern ?
Martin Fowler‘ın yayınladığı bir manifestodur. Amacı daha okunabilir ve geliştirilebilir architecture projeler oluşturmak. Aslında projelerimizde kullandığımız ve ismini bilmediğimiz bir pattern diyebiliriz 🙂
Başka bir yazıda fluent design pattern konusunu daha detaylı incelemek üzere serimiz çok uzun olacak konuyu çok da uzatmayalım.

Fluent Desingn Pattern için ilgili kaynaklar;
martinfowler.com
dotnettutorials.net

Data katmanına Mapping klasörü oluşturup içerisine CategoryMap.cs oluşturuyoruz.

namespace MuratGOZCU.Data.Mapping
{
    public class CategoryMap : EntityConfigratonMapper<Category>
    {
        public override void Configure(EntityTypeBuilder<Category> builder)
        {
            builder.HasKey(m => m.Id);
            builder.Property(m => m.Name).HasMaxLength(250);
            builder.Property(m => m.Description).HasMaxLength(255);
        }
    }
}

EFDbContext.cs class’ımızı yazalım ve reflection ‘ın güzelliklerinden faydalanarak Entity classlarını yani, Category classımızı ve diğer mapping yapacağımız bütün tabloları database’e migration yapmak üzere hazırlayalım. Generic bir method yazıp EntityConfigratonMapper referansını içeren entity classlarının DBSet<> işlemlerini yapmış olduk.

namespace MuratGOZCU.Data
{
    public class EFDbContext : DbContext
    {

        public EFDbContext(DbContextOptions<EFDbContext> options)
            : base(options)
        {
        }

        protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder)
        {
            base.OnModelCreating(modelBuilder);
            var typesToRegister = Assembly.GetExecutingAssembly().GetTypes()
                .Where(type => !String.IsNullOrEmpty(type.Namespace))
                .Where(type => type.BaseType != null && type.BaseType.IsGenericType &&
                               type.BaseType.GetGenericTypeDefinition() == typeof(MuratGOZCU.Core.EntityConfigratonMapper<>));
            foreach (var type in typesToRegister)
            {
                dynamic configInstance = Activator.CreateInstance(type);
                modelBuilder.ApplyConfiguration(configInstance);
            }
        }
        
    }
}

appsettings.json dosyasına bir bağlantı dizesi ekleyeceğiz, böylece veritabanıyla etkileşime girebilelim.

"ConnectionStrings": {
  "DefaultConnection": "Server=.;Database=GenericRepository;Trusted_Connection=True;MultipleActiveResultSets=true"
},

Startup.cs Konfigrasyonu

namespace MuratGOZCU.Web
{
    public class Startup
    {
        public IConfigurationRoot Configuration { get; }

        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddDbContext<EFDbContext>(options =>
                options.UseSqlServer(Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection")));

            services.AddMvc();
        }

        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
            if (env.IsDevelopment())
            {
                app.UseDeveloperExceptionPage();
            }

           
        }
    }
}

Entity Framework , SOLID ve Generic Repository ‘nin avantajları vardır bu avantajlardan faydalanacağız.

Yazılımcının sırtına çok fazla yük vermemek için tasarlayıcağımız mimaride entity framework ve base işlemler kullanacağız. Ekip veya bireysel olarak hızlı kod ve anlaşılır kod yazma imkanı sunacağız, Oluşturulan projenin senaryosunu göre base metotların içeriği elbette değişebilir.

Projenin mimarisine geçmeden önce başlıkları birlikte inceleyelim.

Kullanılacak Teknolojiler ve Patternler
Fluent Pattern,
AutoMapper,
Entity Framework,
BaseClass,
WebApi,
BaseController,
UnitOfWork Pattern,
Repository ve Generic Repository,
Service ve Generic Service

1.Bölüm : Projenin ve katmanlarının oluşturulması
Solution Projesi açalım ve Libraries ve Presentation adında 2 tane klasör oluşturup içlerine aşağıdaki gibi projenin katmanlarını oluşturalım.

Create a new project – Yeni Proje Oluşturuyoruz

Öncelikle BaseClass oluşturuyoruz ve sonrasında oluşturacağımız DbClasslarımıza inheritance olarak vereceğiz.

namespace MuratGOZCU.Core
{
    public class BaseEntity
    {
        public int Id { get; set; }
    }
}

Core katmanına Domain adında bir klasör açıp içerisine DBClasslarımızı oluşturuyoruz.İlk Classımız Category classını oluşturalım.

namespace MuratGOZCU.Core.Domain
{
    public class Category:BaseEntity
    {
        public string Name { get; set; }
        public string Description { get; set; }
    }
}

2. Bölüm >>>

Seo’ ya uyumlu başlık bulmaya çalışınca ben 🙂

Senaryomuzu kısaca anlatayım.
Bir üst tablomuz Product ve alt tablomuz ProductPrice. “Güncelle” butonuna bastığımızda gönderilen model’de product modelimiz update olacaktır. Alt tablomuz olan productPrice tablomuzda update olmayacak.
aynı anda client bazlı insert, update ve delete yaptığımızda aşağıdaki sorguda üç işlemi tek seferde yapacaktır.

// var olan productPrice elemanlarınının state durumlarını delete yapıyoruz.
// Henüz silmedik
context.productPrice.Where(w => w.ProductId== myObject.Id).ToList()
 .ForEach(item => context.productPrice.Delete(item));
  
// İkinci aşamada model'den Idsi 0 olmayanlara state durumlarını update olarak tanımlıyoruz.
// Henüz Update etmedik
Model.ProductPrice
  .Where(x => x.Id != 0).ToList()
  .ForEach(order => context.productPrice.Update(order));

context.productPrice.Attach(myObject);
context.productPrice.Update(myObject);
await _unitOfWork.SaveChangesAsync();

Burada Put işlemi içerisine 3 işlem birden yaptırdık. Uzun uzun sorgular yazmak yerine daha kısa ve düzenlene bilir kod yazmış olduk.

Umarım faydası olmuştur.

Tenant, saas veya store mantığı ile çalışan bir web uygulamamız var diyelim ve yazılan bütün metotlar için appId yi sorgunun sonuna eklemek gerekiyor.Ama biz bu işlemi otomatik hale getireceğiz.
Url bizim appId’mizi verecektir.
Amacımız :
kod temizliği, güvenlik ve esneklik katacaktır uygulamamıza.

Url’den Gelen Tenant ‘ı cache alıyoruz.

protected override Task<TenantContext<AppTenant>> ResolveAsync(HttpContext context)
        {
            TenantContext<AppTenant> tenantContext = null;
            var hostName = context.Request.Host.Value.ToLower();

            var tenant = _tenantService.GetTenantResultByHostName(hostName);

            var appTenant = new AppTenant()
            {
                Id = tenant.tenant.tenantId,
                Host = tenant.tenant.host,
                Name = tenant.tenant.name,
                RequireSSL = tenant.tenant.RequireSSL,
                LanguageId = tenant.tenant.LanguageId
            };

            if (tenant != null)
            {
                tenantContext = new TenantContext<AppTenant>(appTenant);
            }
            return Task.FromResult(tenantContext);
        }

Örneklerle biraz daha açalım konuyu.

1. adımda appId’yi manuel olarak yazacağım ve bir Get işlemi deneyeceğim.

var userList= _userRepository.Table.where(x=>x.AppId == _appId);

2. adımda ise appId’yi middleware de otomatik eklemiş örneği görelim.

var userList= _userRepository.Table;

Aradaki fark şahane dimi.

Bu senaryoda de her tenant’ın kendi domaini var. Proje ayağa kalkerken ayarlar bir defa yüklenecek.
Önce context classımıı açıp içerisine asembly’den faydalanarak bütün veri tabanı entity classlarına appId ekleyip oluşturduğumuz expression’ı HasQueryFilter ile gönderiyoruz.

 private void AddAllConfigurations(ModelBuilder modelBuilder)
{
	foreach (var entityType in modelBuilder.Model.GetEntityTypes())
	{
		ConfigureGlobalFiltersMethodInfo
			.MakeGenericMethod(entityType.ClrType)
			.Invoke(this, new object[] { modelBuilder });
	}
}


private void ConfigureTenantQueryFilter<TEntity>
                       (ModelBuilder modelBuilder) where TEntity : class
        {
            Expression<Func<TEntity, bool>> expression = null;

            if (typeof(IHaveTenant).IsAssignableFrom(typeof(TEntity)))
            {
                expression = e => ((IHaveTenant)e).TenantId == GetTenantId() 
                  || ((IHaveTenant)e).TenantId == null 
                  || ((IHaveTenant)e).TenantId == 0;
            }

            if (expression != null)
            {
                modelBuilder.Entity<TEntity>().HasQueryFilter(expression);
            }
        }

private static readonly MethodInfo ConfigureGlobalFiltersMethodInfo =
            typeof(EfDbContext).GetMethod(nameof(ConfigureTenantQueryFilter),
                BindingFlags.Instance | BindingFlags.NonPublic);

Artık tenant ayarları tamam. Sorgular sadece bulunduğu domain üzerindeki kaynaklara eişecektir.
Daha detaylı bir tenant makalesi ile görüşmek üzere

Windows Desktop Desteği

Artık .net core ile Desktop uygulamları yazılabilecek.
WPF, Windows formları ve WinUI artık açık kaynaklı olacak.

Newtonsoft  Geliyor

Anladığım kadarı ile Microsoft kendi Json reader’ının yavaş olduğunu fark etti. Kendisinden daha performanslı olduğunu kanıtlayan Newtonsoft u default olarak kullanacak.

Index Sınıfı

Index tipi eklendi. Artık int kullanmak zorunda değiliz. Index tipinin amacı tuttuğumuz değere dizinin neresinden başlayacağını atayabiliriz.

Index i1 = 2;  // 2. index den başla
Index i2 = ^3; // 3. adım ilerle
int[] a = { 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 };
Console.WriteLine($"{a[i1]}, {a[i2]}"); // "2, 5"

Range Sınıfı

Typescript’ten aşina olduğumuz bir kullanım şekli aslında. Range ise iki Index kullanarak dizinin belirli bir kısmını ifade edebileceğimiz bir yapı.
a dizisi içerisinde i1 ve i2 Index leri arasını range ile alabiliyoruz.

int[] a = { 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 };
var slice = a[i1..i2]; // { 3, 4, 5 }

Kaynak